Je bent op een feest en mengt je. Je start een gesprek met iemand die willekeurig is en je realiseert je dat je dingen gemeen hebt. Je bent aan het kletsen, zowel blikjes nippend als puffend op rollies, wanneer ze plotseling zeggen: je klinkt chic. Ging je naar een privéschool?
Het was slechts een poging van hen om een vriendelijk gesprek te voeren, maar je voelt jezelf terugdeinzen als je excuses begint uit te flappen: oh nee, ik kom gewoon uit de thuislanden. Ik ging naar een staatsschool, dat beloof ik. Ik ben normaal. Mijn ouders hebben geen buitensporig geld, ze waren bereid om te pronken met mijn opleiding. Ik denk niet dat ik beter ben dan jij. Haat me er alsjeblieft niet voor.
Er is iets met privéonderwijs dat als een belediging riekt als je eenmaal op de universiteit bent. Iedereen heeft verschillende achtergronden, en degenen die naar een andere school gingen dan die welke door de raad was verdeeld, worden praktisch belasterd vanwege het feit dat ze een dure - en daarom veronderstelde superieure - opleiding hadden waardoor ze automatisch de cijfers voor de universiteit kregen. Ze werkten niet zo hard als de kinderen van de staatsschool; dat hoefden ze niet.
Ik heb nooit op een privéschool gezeten. Sterker nog, mijn vader is taxichauffeur en mijn moeder bedient de telefoons in het taxikantoor. Ik ging naar een heel normale uitgebreide staatsschool met een zeer polyester uniform en het enige geld dat ooit naar mijn opleiding werd gegooid, was de residentiële reis van het jaar 9 naar Disneyland. Maar ik kom uit West Sussex - het land van de juiste taal, rijke klinkers en staccato 't's. Ik zal niet liegen, ik klink verdomd goed.
Mijn staatsschool zelf met mijn staatsschoolvrienden. Nu rot op
Ik heb geen dure opvoeding gehad om me voor te schamen, en toch voel ik de behoefte om mezelf te verdedigen als iemand commentaar geeft op mijn accent. En waarom zou ik mezelf überhaupt moeten verdedigen? Dus wat als ik privé geschoold was? Betekent dat automatisch dat ik een bitch ben? Ja, ik heb een paar klootzakken ontmoet die naar scholen gingen waar hun ouders voor betaalden, maar ik heb ook soortgelijke mensen ontmoet die naar scholengemeenschappen gingen.
Wanneer iemand zegt dat je chic klinkt, vertaalt dit zich naar de persoon die wordt verteld terwijl je klinkt alsof je denkt dat je beter bent dan alle anderen. Mensen gaan ervan uit dat privéschoolkinderen hun hoofd zo in hun reet steken als gevolg van het stereotype verwende snotaap dat wordt gefokt op rugbyvelden en cricketgazons in het hele land. Als gevolg hiervan springen degenen onder ons met een goed gesproken accent maar met een normale opvoeding, wanneer zo'n opmerking wordt gemaakt, onmiddellijk in de verdediging en verklaren het feit dat we dat niet zijn, alsof zelfs de suggestie dat we het goed hadden, is genoeg om onze goede reputatie te schaden.
Spreken op een manier die als gepast kan worden beschouwd, wordt gezien als een onmiddellijke indicatie dat ze iemand zullen zijn die je liever niet kent. Toen ik naar de universiteit kwam, hadden de mensen met wie ik eerst een klik had ofwel sterke accenten uit Oost-Londen, of ze kwamen uit Noord-Ierland. Ik voelde me onmiddellijk in een steeds meer estuarium accent slurpen in een poging mijn eigen opvoeding te maskeren, de t's laten vallen en mijn klinkers losser maken alsof ik uit Londen of Kent kwam.
Het was een poging om mezelf benaderbaarder en sympathieker te laten lijken, alsof mijn accent mijn nieuwe huisgenoten onmiddellijk van me af zou zetten. Mijn eigen accentwijzigingen waren natuurlijk volledig geforceerd en verdwenen onmiddellijk zodra ik vergat ze te onderhouden. Maar ik schaamde me.
Ik ben geen rijke bitch. Sterker nog, ik verkleedde me als een rijke teef voor Halloween
Waarom zou ik me bewust moeten zijn van mijn accent? Accentstereotypen zijn saai en achterhaald en zouden voor onze generatie realistisch gezien geen probleem moeten zijn. Als we allemaal zo liberaal zijn en we zeggen dat we dat zijn, zouden we mensen niet discrimineren of beoordelen op basis van hoe ze spreken - openbare school of niet openbare school. En toch wordt een goed gesproken persoon consequent beoordeeld als onbeleefd, een bitch of helemaal saai.
Vorige week vertelde ik iemand dat ik journalist wilde worden toen ze me vertelden dat ik verslaggever moest worden, zoals in de BBC Breakfast Show. Je hebt er de juiste stem voor. Bedankt. De meest middelbare leeftijd, middenklasse, oneindig saai baan ter wereld. Ja, Susanna Reid & co hebben waarschijnlijk een heel kushty leven. Maar nogmaals, Piers Morgan is ook een ontbijtpresentator en hij is de laatste persoon met wie ik graag geassocieerd wil worden vanwege mijn accent.
Het is 2017. Denk je niet dat het tijd wordt dat we stoppen met poepen op mensen met chique accenten en achter de echte irritante idioten aan gaan die zijn onaangename dwepers, en niet alleen degenen die misschien zoals zij praten?
